اگر در مورد انتخاب روش خنک‌کننده برای یکسوکننده‌های آبکاری تردید دارید، یا مطمئن نیستید که کدام یک برای شرایط محل کار شما مناسب‌تر است، تجزیه و تحلیل عملی زیر ممکن است به شما در روشن شدن افکارتان کمک کند.
امروزه، با افزایش الزامات فناوری آبکاری الکتریکی، یکسوکننده‌های آبکاری الکتریکی نیز وارد دوران منابع تغذیه سوئیچینگ فرکانس بالا شده‌اند و از آبکاری الکتریکی DC به آبکاری الکتریکی پالسی توسعه یافته‌اند. در طول عملکرد یکسوکننده‌ها، سه روش خنک‌کننده رایج وجود دارد: خنک‌کننده با هوا (همچنین به عنوان خنک‌کننده با هوای اجباری شناخته می‌شود)، خنک‌کننده با آب و خنک‌کننده با روغن که در روزهای اولیه به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
در حال حاضر، خنک‌سازی با هوا و خنک‌سازی با آب دو روش پرکاربرد هستند. آن‌ها ساختار نسبتاً ساده‌ای دارند، سازگارتر با محیط زیست هستند و می‌توانند به شرکت‌ها در کنترل هزینه‌های تولید کمک بهتری کنند و مزایای کلی آن‌ها به طور قابل توجهی بیشتر از خنک‌سازی اولیه با روغن است.
بیایید ابتدا در مورد خنک کننده هوا صحبت کنیم
خنک‌سازی با هوا در حال حاضر رایج‌ترین روش دفع گرما در دستگاه‌های الکترونیکی مختلف است. بزرگترین مزیت آن این است که دستگاه به راحتی قابل جابجایی و نگهداری است و اثر دفع گرما نیز نسبتاً ایده‌آل است. یک یکسوساز خنک‌شونده با هوا برای دمیدن یا استخراج هوا به یک فن متکی است که جریان هوا را در داخل دستگاه تسریع کرده و گرما را از بین می‌برد. اساس دفع گرما در آن، دفع گرما به صورت همرفتی است و محیط خنک‌کننده، هوای موجود در اطراف ماست.
بیایید دوباره نگاهی به خنک‌کننده آبی بیندازیم
خنک‌کننده آبی برای حذف گرمای تولید شده در حین کار یکسوکننده، به گردش آب متکی است. این سیستم معمولاً به یک مجموعه کامل از سیستم خنک‌کننده گردش آب نیاز دارد، بنابراین جابجایی تجهیزات می‌تواند بسیار دردسرساز باشد و ممکن است شامل تجهیزات جانبی دیگری نیز باشد که طبیعتاً حجم کار را افزایش می‌دهد.
علاوه بر این، خنک‌کننده آب به آب با کیفیت نیاز دارد، حداقل با استفاده از آب لوله‌کشی معمولی. اگر ناخالصی‌های زیادی در آب وجود داشته باشد، پس از گرم شدن، به راحتی رسوب تشکیل می‌شود که به دیواره داخلی لوله خنک‌کننده می‌چسبد. با گذشت زمان، ممکن است باعث انسداد، اتلاف حرارت ضعیف و حتی خرابی تجهیزات شود. این نیز یک نقص قابل توجه خنک‌کننده آب در مقایسه با خنک‌کننده هوا است. علاوه بر این، آب یک ماده مصرفی است که به طور غیرمستقیم هزینه‌های تولید را افزایش می‌دهد، برخلاف هوا که "رایگان" است.
چگونه می‌توان بین خنک‌کننده هوا و خنک‌کننده آب تعادل برقرار کرد؟
اگرچه خنک‌سازی با هوا ساده است، اما حفظ تهویه مناسب تجهیزات و تمیز کردن منظم گرد و غبار انباشته شده بسیار مهم است؛ اگرچه خنک‌سازی با آب نگرانی‌هایی در مورد کیفیت آب و انسداد خط لوله ایجاد می‌کند، اما یک مزیت دارد - یکسوکننده را می‌توان محصورتر ساخت و مقاومت آن در برابر خوردگی معمولاً بهتر است، گذشته از همه اینها، تجهیزات خنک‌سازی با هوا باید دارای منافذ تهویه باشند.
علاوه بر خنک‌کننده هوا و خنک‌کننده آب، نوع اولیه‌ای از خنک‌کننده روغن نیز وجود داشت
در دوران یکسوسازهای تریستوری در گذشته، خنک‌کاری با روغن رایج‌تر بود. این روش مانند یک ترانسفورماتور بزرگ است که از روغن معدنی به عنوان واسطه خنک‌کاری برای جلوگیری از جرقه‌های الکتریکی استفاده می‌کند، اما مشکل خوردگی نیز کاملاً برجسته است. در مجموع، خنک‌کاری با هوا و خنک‌کاری با آب از نظر عملکرد و حفاظت از محیط زیست نسبت به خنک‌کاری با روغن برتری دارند.
به طور خلاصه، از دیدگاه عملی، خنک‌سازی با هوا معمولاً یک انتخاب رایج‌تر و بدون دردسر است. خنک‌سازی با آب معمولاً در تجهیزات یکسوساز با نیاز به توان و اتلاف حرارت بالاتر استفاده می‌شود. برای سیستم‌های یکسوسازی با عملکرد موازی، خنک‌سازی با هوا هنوز هم روش اصلی است. اکثر یکسوسازهای کوچک و متوسط نیز از خنک‌سازی با هوا استفاده می‌کنند.
البته استثنائاتی هم وجود دارد. اگر محیط کارگاه شما مستعد طوفان شن و گرد و غبار شدید است، خنک‌کننده آبی ممکن است مناسب‌تر باشد. انتخاب خاص هنوز به وضعیت واقعی محل بستگی دارد. اگر نیازهای خاصی دارید، لطفاً در هر زمانی با ما تماس بگیرید. ما می‌توانیم بر اساس شرایط فرآیند و محیط محل کار شما، تجزیه و تحلیل دقیق‌تری را در اختیار شما قرار دهیم!
VS
زمان ارسال: ۲۱ نوامبر ۲۰۲۵
