عملیات اکسیداسیون فلزات، تشکیل یک لایه اکسید محافظ روی سطح فلزات از طریق تعامل با اکسیژن یا اکسیدان‌ها است که از خوردگی فلز جلوگیری می‌کند. روش‌های اکسیداسیون شامل اکسیداسیون حرارتی، اکسیداسیون قلیایی و اکسیداسیون اسیدی است.
عملیات اکسیداسیون فلزات، تشکیل یک لایه اکسید محافظ روی سطح فلزات از طریق تعامل با اکسیژن یا اکسیدان‌ها است که از خوردگی فلز جلوگیری می‌کند. روش‌های اکسیداسیون شامل اکسیداسیون حرارتی، اکسیداسیون قلیایی، اکسیداسیون اسیدی (برای فلزات سیاه)، اکسیداسیون شیمیایی، اکسیداسیون آندی (برای فلزات غیر آهنی) و غیره است.
محصولات فلزی را با استفاده از روش اکسیداسیون حرارتی تا دمای ۶۰۰ تا ۶۵۰ درجه سانتیگراد گرم کنید و سپس آنها را با بخار داغ و عوامل کاهنده عملیات حرارتی کنید. روش دیگر، غوطه‌ور کردن محصولات فلزی در نمک‌های فلز قلیایی مذاب در دمای تقریباً ۳۰۰ درجه سانتیگراد برای عملیات حرارتی است.
هنگام استفاده از روش اکسیداسیون قلیایی، قطعات را در محلول آماده شده غوطه‌ور کرده و آنها را تا دمای ۱۳۵ تا ۱۵۵ درجه سانتیگراد گرم کنید. مدت زمان عملیات بستگی به میزان کربن موجود در قطعات دارد. پس از عملیات اکسیداسیون قطعات فلزی، آنها را به مدت ۲ تا ۵ دقیقه با آب صابون حاوی ۱۵ تا ۲۰ گرم در لیتر در دمای ۶۰ تا ۸۰ درجه سانتیگراد بشویید. سپس آنها را به ترتیب با آب سرد و گرم بشویید و به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه (در دمای ۸۰ تا ۹۰ درجه سانتیگراد) با سشوار خشک کنید یا خشک کنید.
روش اکسیداسیون سه اسیدی شامل قرار دادن قطعات در محلول اسیدی برای عملیات حرارتی است. در مقایسه با روش اکسیداسیون قلیایی، روش اکسیداسیون اسیدی اقتصادی‌تر است. لایه محافظ ایجاد شده روی سطح فلز پس از عملیات حرارتی، مقاومت به خوردگی و استحکام مکانیکی بالاتری نسبت به لایه نازک ایجاد شده پس از عملیات اکسیداسیون قلیایی دارد.
روش اکسیداسیون شیمیایی عمدتاً برای عملیات اکسیداسیون فلزات غیر آهنی مانند آلومینیوم، مس، منیزیم و آلیاژهای آنها مناسب است. روش پردازش به این صورت است که قطعات را در محلول آماده شده قرار می‌دهند و پس از یک واکنش اکسیداسیون خاص در دمای معین برای مدت زمان مشخص، یک فیلم محافظ تشکیل می‌شود که سپس می‌توان آن را تمیز و خشک کرد.
روش آندایزینگ روش دیگری برای اکسیداسیون فلزات غیر آهنی است. این فرآیند استفاده از قطعات فلزی به عنوان آند و روش‌های الکترولیتی برای تشکیل لایه‌های اکسید روی سطوح آنها است. این نوع لایه اکسید می‌تواند به عنوان یک لایه غیرفعال بین فلز و لایه پوشش عمل کند، همچنین نیروی پیوند بین پوشش‌ها و فلزات را افزایش می‌دهد، نفوذ رطوبت را کاهش می‌دهد و در نتیجه عمر مفید پوشش‌ها را افزایش می‌دهد. این روش به طور گسترده در لایه زیرین رنگ‌آمیزی استفاده می‌شود.
زمان ارسال: ۱۶ دسامبر ۲۰۲۴
